Haar vakantiebaantje is afgelopen en al het geld is opgegaan aan haar ballet outfit.
Uitgaan en leuke dingen doen kosten geld dus een baantje kan er nog wel bij.
Op mijn werk zoeken we iemand voor de huishoudelijke dienst.
Dat wil zeggen, s'morgens ontbijt maken voor de bewoners, bedden opmaken, kleding en wasgoed opruimen. Onze vaste collega gaat met vakantie en op vrijdag werkt ze niet.
Roxanne gaat haar vervangen en daarna op vrijdag als vaste ochtend.
Ik sta van mijn eigen kind te kijken, iedereen is erg tevreden over haar en ook al weten ze dat ze erg ziek is, niemand heeft het er met haar over en ze behandelen haar gewoon als een collega. Ik wil hun hier ook voor danken, voor al hun steun en hulp.

er is een reünie van de Zuiderzeevaart maar helaas Roxanne heeft al een andere afspraak. Ze gaat met Mimiek's optreden tijdens een familiedag en dat wil ze eigenlijk niet missen. Ze moeten een reünie van de camping spelen en zijn zogenaamd dubbel geboekt in het zelfde zaaltje als die familie.
Jammer maar soms moet je keuzes maken.

Vandaag is het dan zover: Auditie bij Joop van den Ende Theaterproducties.
De auditie bestaat uit twee delen, ballet en zingen.
We zijn weken op zoek geweest naar een liedje. Ze had de keuze tussen vier liedjes die hun op gegeven hadden of een vrije keuze maar dan moest je zelf de bladmuziek voor piano verzorgen.

Haar keuze werd uiteindelijk een liedje uit de musical AIDA: MIJN PAKKIE AN.
Samen met Ferry heeft ze heel hard geoefend en niet alleen aan het zingen maar ook aan haar performers en haar plankenkoorts.
Uiteindelijk maakt ze er een klein toneelstukje van, maar durft ze het ook zo te brengen.

Ze twijfelt erg aan zichzelf en heeft het daar moeilijk mee. Het heet plankenkoorts.
Ik schrijf haar een briefje voor ik naar mijn werk ga.

               Lieve Roxanne
               Er zijn zeker 100 mensen beter als jij.
               Er zijn minstens 100 net zo goed als jij.
               Er zijn zeker 1.000.000 mensen slechter als jij.
               Zo slecht ben je dus niet.

               Ga lekker door met zingen en heb plezier, dan kom je er wel.
               Geloof in jezelf dan kom je van zelf bij die honderd beste.
               Kus mama

Als ik thuis kom is ze vrolijk en vol goede moed gaan we naar de auditie.
Het dansen is voor haar groepje eerst, ondanks dat Carol haar weinig kans geeft om aangenomen te worden op haar danskwaliteiten, brengt ze het er aardig vanaf.
Dat ze nog geen ervaring als danseres heeft weet Roxanne ook wel en dat haar stem ook nog niet sterk genoeg is weet ze ook. Maar auditie doen was een van de dingen die ze heel graag wilde.
Helaas wordt haar verteld dat ze in ieder geval te jong is, maar wordt wel geadviseerd veel te oefenen om haar stem sterker te maken en het volgend jaar weer te proberen.
Roxanne is dik tevreden vind auditie doen erg leuk en is vast van plan om het volgend jaar weer te proberen.

Ze heeft zich ook opgegeven aan de Frank Sanders Musicalacademie maar daar is ze ook nog te jong voor en moest bijna 18 zijn wilde ze daar auditie doen.
Omdat ze er op eigen kracht wilde komen en heel boos op me zou zijn geworden, laat ik het uit mijn hoofd om de mensen achter haar rug in te lichten over haar situatie.
Roxanne had de tijd niet om te wachten tot ze 18 was.

Half oktober krijg ik papieren van het SVB (sociale Verzekerings Bank).
Roxanne staat niet meer op een school ingeschreven en heeft dan ook geen recht meer op kinderbijslag.
Het wordt gewoon gestopt en Roxanne moet maar een uitkering aanvragen en het is erg druk dus zal het niet eerder als december zijn dat de keuring plaats zal vinden.
Ik ga bellen, de dame aan de telefoon heeft alle regels goed in haar hoofd en is op geen enkele manier bereid om met mij mee te denken.

Ondertussen gaan de bestralingen gewoon door.
Hoera op 14 oktober de laatste.
Net op tijd want op 17 oktober vertrekt ze met haar vader naar Sevilla in Spanje. Daar vinden de wereldkampioenschappen cocktailshaken plaats en als vice president van de Nederlandse Bartendersclub is hij uitgenodigd.

Er zijn tijdens die week allerlei evenementen zoals diners, bezoeken aan een Bodega en de stad Sevilla.
Roxanne heeft voor iedere gelegenheid een nieuw jurkje gekocht zodat ze zeker geen twee keer in het zelfde hoeft te verschijnen.
De barkeepers zwermen dan ook al snel om haar heen en ze leert een barkeeper uit Tsjechië kennen. Maar ja ze is met haar vader en moet zich aan zijn regels houden.

Roxanne heeft aan tafel een complimentje gehad omdat ze zulke goede tafelmanieren heeft.
Ze vind het vooral een compliment voor mij omdat ik haar zo heb opgevoed.

Roxanne heeft het nu extra druk.
Aan het eind van het seizoen hebben zowel de balletschool als de toneelvereniging een uitvoering.
In het toneelstuk speelt ze een van de hoofdrollen en omdat ze bij de balletschool in zoveel verschillende klassen les heeft moet ook daar heel wat geoefend worden.
Daarbij gaat ze ook ieder weekend naar haar paarden en heeft zich voorgenomen om toch weer wedstrijden te gaan rijden maar eerst zijn de uitvoeringen belangrijk.

Door het slechte weer kan ze niet rijden op Bas en neemt ze het openbaar vervoer.
We wachten nog steeds op de toezegging van taxivergoeding.
Met al die grieperige mensen om haar heen kunnen we er op wachten, Roxanne wordt ook verkouden, waar een ander in zijn bed gaat liggen om uit te zieken, zij gaat onvermoeibaar door.

Het lymfoom is nu een harde knobbel in haar borst en wordt wel iets kleiner maar er boven is een nieuwe bobbel ontstaan. Het lijkt een blaar en er wordt een afspraak gemaakt bij de polikliniek huidziekten.
Hier komen we weer in het academische gedeelte en komen er eerst weer co- en assistenten.
Dat willen we dus niet. Roxanne is de gebeurtenissen bij de eerste hulp nog niet vergeten en
Past ervoor om weer diverse keren het verhaal te vertellen.
Jammer voor hun ( het is schijnbaar medisch interessant ) geven wij te kennen direct de specialist te willen spreken en ook deze begint bijna te kwijlen als hij  Roxanne haar borst ziet.
We gaan even een punctie doen zegt hij en ik zeg dat gaat u even niet doen.
Wat u wel moet doen is even de behandelend oncoloog bellen, zij zal u wel uitleggen waarom een punctie niet nodig is. Dat gebeurt dan ook en even later komt hij terug, schrijft een zalfje voor en we kunnen gaan. Ik kon de man niet gaan uitleggen, dat wij wel wisten dat er niets meer aan te doen was, waar Roxanne bij was. Roxanne had mijn steun veel te hard nodig en ik haar vertrouwen in mij.

Op een avond komt ze thuis van ballet en verteld dat ze met Hanneke over dood gaan heeft gehad. Hoewel Roxanne in reïncarnatie geloofd, vindt ze het idee dat je een sterretje wordt ook mooi. Vond het prettig dat ze het ongedwongen over deze dingen kon hebben. Als Hanneke had geweten hoe ziek ze was, had dit gesprek nooit op die manier plaats gevonden en juist dat was erg belangrijk voor Roxanne.

Roxanne mag in januari mee met winterkolder en omdat haar paspoort verlopen is vragen wij een nieuwe aan.  Al dit soort plannen zie ik als handgrepen waarmee ze zich aan het leven vast houd.
Iedere keer is er weer iet waar ze naar toe kan leven.

Half december gaat het niet langer. Ze heeft een longontsteking en omdat het bijna kerstvakantie is krijg ik haar zover dat ze in bed blijft om uit te zieken. Ze krijgt een antibioticakuur en knap hier wel weer iets van op.

Roxanne haar borst ziet er naar uit en ze wil graag weten of er operatief nog wat aan te doen is.
We hebben 23 december een afspraak bij de chirurg en die is bang dat als ze het lymfoom weg snijd Roxanne een lelijke wond zal krijgen die moeilijk dicht gaat en langdurige opname in het ziekenhuis noodzakelijk is.

Achteraf is deze tegenslag misschien wel het moment geweest waarop ze de witte vlag geheven heeft. Het moment waarop ze zich heeft over gegeven aan het onvermijdelijke.

We brengen de kerst op haar verzoek bij haar paarden door maar als ze gaat paardrijden is ze na 10 minuten zo moe dat ze niet eens meer zelfstandig van haar paard kan komen.
Ze gaat direct naar bed en komt er alleen nog maar uit als we eerste kerstdag gaan steengrillen.
Roxanne mag voor deze keer ook vlees en eet zich helemaal vol aan biefstuk.
Ze gaat hard achteruit en ook al waren we van plan om tot januari te blijven. Ik durf het niet aan.
Ben heel erg bang dat ik haar dan niet meer mee naar huis krijg. Roxanne neemt geen afscheid van haar paarden Lekker ingepakt ligt ze in de auto en slaapt de hele weg naar huis.
Het lukt ons om thuis te komen en Roxanne kruipt in bed.
Roxanne wil met oud en nieuw erg graag naar de scum maar heeft er de kracht niet voor en we blijven thuis. Volgend jaar dan maar.
Nieuwjaarsdag is een vaste traditie, dan komen alle kinderen en kleinkinderen bij Opa en Oma Warmerdam om elkaar nieuwjaar te wensen. Ik bel mijn schoonzusje Linda en we spreken af dat het dit jaar bij ons in huis zal plaats vinden.
Roxanne is er blij mee. Kleed zich aan en maakt zich op.
Zit gezellig op de bank maar ik merk dat het haar heel veel kracht kost. Ze geniet wel van de gezelligheid.
Ben wel blij dat het zo gegaan is en dat iedereen op deze manier afscheid van haar heeft kunnen nemen, zonder dat het zo beladen is.

Roxanne heeft het weer benauwt en ziet heel erg wit.
Ik bel het ziekenhuis en we mogen komen, Als ik uitleg dat ze zo zwak is wordt er een ambulance besteld en gaan we naar het ziekenhuis.
Er wordt bloed afgenomen en een longfoto gemaakt..
Roxanne wil die foto eigenlijk niet maar de arts weet haar te overtuigen omdat ze wil zien waar de ontsteking zit. Uiteindelijk stemt Roxanne toe op de voorwaarde dat zij en ik de uitslag  niet horen.

Roxanne moet geholpen worden om voor het röntgenapparaat te kunnen blijven staan,dus ga ik mee naar binnen.
Tijdens het nemen van de foto's moet ik achter het scherm staan en zie op de monitor haar longen. Wat ik zag was hopeloos en ik realiseerde me dat de laatste lootjes waren aangebroken.
Ik heb geen uitslag van de dokter nodig. Ik weet hoe laat het is.

Roxanne krijgt uiteindelijk toch nog een bloedtransfusie ook al weet iedereen dat het eigenlijk geen nut heeft en alleen enige dagen uitstel geeft.
Roxanne blijft een nachtje in het zieken huis zodat ik thuis de zuurstof kan regelen en de thuiszorg op de hoogte kan stellen.
Wat er ook gebeurt Roxanne komt naar huis.

Het is al in de middag als ik in het Ziekenhuis kom. Moest wachten op de zuurstoflevering en er moest nog uitleg gegeven worden.
Roxanne is klaar om naar huis te gaan moet alleen nog afgekoppeld worden van het infuus en dat moest wachten tot ik er was.
Ambulance is besteld, als ze arriveren gaat de verpleegkundige de fout in.
Neemt afscheid op een manier waar bij het duidelijk is dat Roxanne niet meer terug komt en vol medelijden. Roxanne is eerst overdonderd maar begrijpt dan wat er gebeurt en zegt dan jullie hebben me vorig jaar maar 2 maanden gegeven en ik heb er nu al een jaar van gemaakt.
Dus wie weet. De verpleegkundige zegt niets meer omdat we haar alle drie vernietigend aan kijken. Ik kan dat mens wel voor haar kop slaan en ook mijn zus vindt het vreselijk.
Anderhalf jaar hebben wij Roxanne haar wens om niet verdrietig te zijn maar eruit halen wat er nog in zit te respecteren. Voor ons blijft er genoeg tijd over om verdriet te hebben.

Na haar overlijden realiseerden wij ons dat ze aan iedereen in haar omgeving een bijzonder aandenken had me gegeven.

Aan haar vriendin Jolanda door haar mee te vragen naar Gran Canaria.
Aan mijn zus Linda die ze graag mee wilde hebben naar Euro Disney.
Aan Martijne onze buurvrouw die haar een massage gaf als ze spierpijn had, waar van ze leerde dat vegetarisch eten best lekker is.
Aan haar Opa en Oma die haar ieder jaar een weekje mee op vakantie namen en het laatste jaar iedere week kwamen en ons mee uit eten namen.
Aan haar vader die haar mee nam naar Sevilla.
Aan de hele familie tijdens de rondrit met paardentram in Amsterdam.
Aan mijn schoonzusjes door met hun te gaan winkelen.
Aan nog heel veel anderen die haar gekend hebben.

Ik zie me zelf als een bevoorrecht moeder.
Ik heb, bewust van het feit dat ze er over enige tijd niet meer zou zijn, een jaar van haar kunnen genieten.
Haar humor, doorzettingsvermogen, moed en sterke wil om te leven geven mij nu de kracht om  verder te gaan.

Ze heeft de uitvoeringen van de balletschool en toneelvereniging Mimiek's niet gehaald.
Maar op hun eigen wijze was ze wel aanwezig.
Hiervoor mijn dank.

Tot slot wil ik enkelen mensen nog speciaal bedanken:

Rutger voor de geweldige foto's die hij van Roxanne gemaakt heeft en die wij dankbaar gebruiken.
Onze huisarts die er altijd voor ons was.
Ik zal ongetwijfeld mensen vergeten zijn, ook zij worden bedankt voor hun vriendschap en steun.